Thakhek 1e fietsweek laos

Weer een week fietsen verder, ondertussen al haast 1400 km op de teller. Vanuit Vientiane over een 4 baansweg de stad uit gefietst. Weer over het platteland, wat betekent geen supermarkten  meer, maar noodle soepjes,  en verder vriendelijke mensen. We roepen in alle dorpjes sabadee, wat hallo/goedemorgen en goedemiddag betekent. Wat wel opvalt is dat heel vaak een ouder een klein kind op de arm heeft, en die druk laat zwaaien. Wij zwaaien dan natuurlijk enthousiast terug en roepen sabadee.

Op de weg 13 zien we wel meer fietsers, op 1 dag wel 6. Waaronder 2 Friezen die vanuit Nederland al hiernaar toe waren gefietst, en richting Australië gaan. Dan lijken onze 3 maandjes toch wat kort ;-)  Veel hotel/ guesthouses hebben geen ontbijt, dus daar moet je dan zelf voor zorgen. Dus dat zijn dan koude koffies,  koekjes en fruit. Of soms ook lokaal gekookte maïs kolven, heerlijk.

Na 3 dagen zijn we van de grote route 13 af gegaan  om een rondje te fietsen door de heuvels / karst gebergte. De 1e bult was niet zo hoog, maar 250 meter hoog,  maar wel steeds minstens 12%, tot wel 16%. Dat is dus een kwestie van zwaar, zwaarder, lopen. In ban Nahin een prachtig resort (Sainamhai) gevonden. Prachtige bungalow aan de rivier, en een goed restaurant erbij. Hadden we wel weer verdiend. Dat vond ook een Engels fietsstel. Dat stond garant voor een heel gezellige avond met allemaal fietsverhalen. Ook zij waren vertrokken vanuit Londen en zijn nu 'on a tight schedule' om op tijd in Singapore aan te komen zodat ze met kerst thuis kunnen zijn. Beleving van tijd is toch een bijzonder fenomeen.

Vanuit deze plaats hebben we excursie gemaakt naar de grotten van Konglo.  Met de song thaew (oid), een soort van grote publieke tuktuk. Het bleek dat we met een longtailboat over de rivier gingen. Deze rivier gaat onder een heuvelrug door. Zo nu en dan moest je uit de boot omdat de waterstand te laag was. Lekker in het donker een stukje door het water waden. Ook was het soms prachtig verlicht. Na 8 km kom je er aan de andere kant van de heuvel weer uit. Even wat rusten en wat drinken, en dan weer terug. Dat was iets minder prachtig, omdat de boot bestuurder een bocht miste, en wij op volle snelheid tegen de grotwand crashten.  Geschrokken, en voor het grootste gedeelte nog heel ( behalve wat schaaf plekken,  en een gescheurde dikke teen nagel van klaas ) ging het verder. We zaten wat minder relaxed in de boot, dat wel. Na dit avontuur gingen we wachten op de bus terug, die maar niet kwam.  Na een hoop gedoe, uiteindelijk thuis gebracht door een privé persoon met zijn eigen auto. ( voor 280000 kip )

We fietsen door allerlei kleine dorpen en bijna overal zijn ze aan het bouwen. Soms in de traditionele stijl met huizen op palen, soms ook ' gewone' stenen huizen. Vaak zie je dat de voortuin wordt gebruikt voor het laten drogen van de tapioca, of om de waterbuffels er lekker te laten genieten van wat schaduw. Mensen zijn hier heel creatief in het hergebruik van spullen. Zo zagen we uitgesneden  cola blikjes die als kerstballen in een boom zijn gehangen en ook bommen die zijn omgebouwd tot bootje. Je moet het maar bedenken

Om weer terug te komen bij de Mekong en highway 13, was nog een pittige tocht. Om 6 uur s ochtends vertrokken we uit Lak Sao, om in de mist over een onverharde weg dwars door het karstgebergte te fietsen. De mooie uitzichten bleven daardoor wat uit. Jammer, maar wel een prachtige tocht die ons uiteindelijk via een nieuwe geasfalteerde weg door een pas aangelegd stuwmeer voerde. Dat was een lange zware dag van bijna 100 km. Vandaag nog even doorgefietst naar Thakhek, en daar zitten we nu in een hotel, met wifi, uit te kijken over de Mekong.