Tad Lo waterfalls
Door: sippie
Blijf op de hoogte en volg klaas en sippie
07 December 2014 | Laos, Tad Lo
Alweer een week voorbij. Wat gaat de tijd snel. Ondertussen zijn we een maand onderweg waarin we ongeveer 1800 km gefietst hebben. We liggen nog redelijk op ons van te voren bedachte schema. Als je een project op deze manier zou managen zou niemand je geloven, zo keurig blijven we binnen de tijd. Handig is dat zeker, aangezien we een visum van 30 dagen voor Laos hebben.
Vandaag hebben we een heerlijke rustdag. Daarvoor hebben we het guesthouse, dat volgens de lonelyplanet het beste restaurant heeft, uitgezocht. We zitten in een huisje naast de waterval, midden in het groen. Om ons heen allemaal groot uitgevallen kamerplanten. Heerlijk.
We vonden dat we dat wel verdiend hadden. De afgelopen fietsdagen waren zwaarder dan we van te voren hadden bedacht. Vanuit Thakhek zijn we via een een kleine weg langs de Mekong naar het zuiden gefietst. Sommige delen heel erg onverhard. Al met al hebben we de mekong zelf slechts een enkele keer gezien. Wel veel kleine riviertjes gekruist. Soms met bruggen waarbij het was alsof je over evenwichtsbalk moet fietsen, keurig over de plankjes die niet stuk zijn.
De stad Savannakhet viel ons wat tegen. De binnenstad staat op de unesco lijst, maar is zwaar in verval. Ons beeld werd waarschijnlijk nog versterkt doordat het onafhankelijkheidsdag was toen we er waren. De stad was uitgestorven, zo niet gebruikelijk in Laos.
De daaropvolgende dag zou een makkie worden, ongeveer 70 km vlak en verhard. Hoe anders pakte die dag uit. Het werden 80 km waarvan 60 onverhard en daarvan zeker 15 zo onverhard dat het een kwestie was van de fiets door het zand schuiven. Dat leverde het nodige gekreun en gesteun van onze kant op. Aangekomen in Pakxong vonden we al snel een soort motel waarnaast een gelegenheid was met een groot bord: restaurant. Dat was precies wat we nodig hadden. Maar, dit bleek een restaurant te zijn waar je alleen maar iets kan drinken. Eten, ho maar. Die zijn we al meer tegengekomen. Allemaal met een prachtig uithangbord verstrekt door beer lao. Wel waren wij ook hier de attractie van de dag.
Om toch een rustige fietspad in te bouwen hadden we bedacht dat we de afstand naar Salavan in twee stukjes zouden gaan doen. Na 50 km was er nl een guesthouse. We hebben een blik binnen geworpen en besloten dat we dan toch maar door wilden fietsen. Nog maar 60 km verder. Dat bleken nog 70 km te zijn en met een behoorlijke tegenwind. Onderweg nergens meer iets te eten, behalve onze cakes uit de noodvoorraad. Dat was afzien. Toch nog ergens een noodle soep weten te scoren, maar die willen er ook niet meer zo goed in. Ze worden ook wat fantasielozer naarmate we zuidelijker komen.
Zo nu en dan is het flink afzien. Toch hebben we het enorm naar onze zin. En wat kan je dan weer genieten van een lekkere maaltijd, een fijne douche, een lekker biertje. Het aardige is ook dat wij hier misschien wel 'aapjes' aan het kijken zijn, omgekeerd zijn wij ook voor de mensen hier een attractie. We zijn al diverse keren gefotografeerd.
Vandaag op onze rustdag ook nog even op zoek geweest naar een tweede waterval. We hebben hem gevonden, maar deze is gereduceerd tot een klein stroompje die een paar honderd meter van een plateau valt. De oorspronkelijke rivier is gebruikt voor het opwekken van elektriciteit. Laos levert tegenwoordig energie aan Thailand. En dat terwijl 13 jaar terug nog maar op een paar plaatsen in Laos elektriciteit te vinden was.
Vandaag hebben we een heerlijke rustdag. Daarvoor hebben we het guesthouse, dat volgens de lonelyplanet het beste restaurant heeft, uitgezocht. We zitten in een huisje naast de waterval, midden in het groen. Om ons heen allemaal groot uitgevallen kamerplanten. Heerlijk.
We vonden dat we dat wel verdiend hadden. De afgelopen fietsdagen waren zwaarder dan we van te voren hadden bedacht. Vanuit Thakhek zijn we via een een kleine weg langs de Mekong naar het zuiden gefietst. Sommige delen heel erg onverhard. Al met al hebben we de mekong zelf slechts een enkele keer gezien. Wel veel kleine riviertjes gekruist. Soms met bruggen waarbij het was alsof je over evenwichtsbalk moet fietsen, keurig over de plankjes die niet stuk zijn.
De stad Savannakhet viel ons wat tegen. De binnenstad staat op de unesco lijst, maar is zwaar in verval. Ons beeld werd waarschijnlijk nog versterkt doordat het onafhankelijkheidsdag was toen we er waren. De stad was uitgestorven, zo niet gebruikelijk in Laos.
De daaropvolgende dag zou een makkie worden, ongeveer 70 km vlak en verhard. Hoe anders pakte die dag uit. Het werden 80 km waarvan 60 onverhard en daarvan zeker 15 zo onverhard dat het een kwestie was van de fiets door het zand schuiven. Dat leverde het nodige gekreun en gesteun van onze kant op. Aangekomen in Pakxong vonden we al snel een soort motel waarnaast een gelegenheid was met een groot bord: restaurant. Dat was precies wat we nodig hadden. Maar, dit bleek een restaurant te zijn waar je alleen maar iets kan drinken. Eten, ho maar. Die zijn we al meer tegengekomen. Allemaal met een prachtig uithangbord verstrekt door beer lao. Wel waren wij ook hier de attractie van de dag.
Om toch een rustige fietspad in te bouwen hadden we bedacht dat we de afstand naar Salavan in twee stukjes zouden gaan doen. Na 50 km was er nl een guesthouse. We hebben een blik binnen geworpen en besloten dat we dan toch maar door wilden fietsen. Nog maar 60 km verder. Dat bleken nog 70 km te zijn en met een behoorlijke tegenwind. Onderweg nergens meer iets te eten, behalve onze cakes uit de noodvoorraad. Dat was afzien. Toch nog ergens een noodle soep weten te scoren, maar die willen er ook niet meer zo goed in. Ze worden ook wat fantasielozer naarmate we zuidelijker komen.
Zo nu en dan is het flink afzien. Toch hebben we het enorm naar onze zin. En wat kan je dan weer genieten van een lekkere maaltijd, een fijne douche, een lekker biertje. Het aardige is ook dat wij hier misschien wel 'aapjes' aan het kijken zijn, omgekeerd zijn wij ook voor de mensen hier een attractie. We zijn al diverse keren gefotografeerd.
Vandaag op onze rustdag ook nog even op zoek geweest naar een tweede waterval. We hebben hem gevonden, maar deze is gereduceerd tot een klein stroompje die een paar honderd meter van een plateau valt. De oorspronkelijke rivier is gebruikt voor het opwekken van elektriciteit. Laos levert tegenwoordig energie aan Thailand. En dat terwijl 13 jaar terug nog maar op een paar plaatsen in Laos elektriciteit te vinden was.
-
07 December 2014 - 11:43
Klaas En Sippie:
Het uploaden van de foto's gaat niet goed. Jammer. We hadden een paar leuke uitgezocht. We proberen later nog wel eens. -
07 December 2014 - 13:19
Charlotte :
Ha Sippie, wat heerlijk jullie verslagen te lezen languit op de bank .... Afzien lees ik vaak, en toch genieten. Waarderen als "luxe" voorbij komt. Samen met de foto's geniet ik dus mee. Veel plezier verder en verheug me op je verslag volgende week! Groetjes Charlotte -
07 December 2014 - 15:02
Elizabeth :
Hoi Sippie en Klaas,
Wat leuk om jullie verhalen te lezen en foto's te bekijken.
Groetjes vanuit een koud en regenachtig Groningen, Elizabeth -
09 December 2014 - 18:34
Henk & Martha:
Hey Bikkels,
Vandaag hoorde ik je naam Klaas(zit nu vlak bij Siemen) en dacht shit helemaal vergeten te volgen, vanavond snel met Martha kijken en lezen. Men! 1800 km verder inmiddels en waar blijft de tijd. Wij krijgen ook wel kriebels weer zo, maar jullie avonturen nu lekker in ieder geval. Heerlijk om te lezen en aantal zaken aardig herkenbaar. Geniet er van daar, wellicht denk je soms beetje warm, maar weet dat wij vanochtend een aardige klus hadden om de autoruiten schoon te krabben, eerste stevige vorst met mist :-).
Veel fietsgenot nog toegewenst! Henk & Martha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
